W chwili obecnej wstrzykiwanie jest jedyną drogą podawania wspomnianych leków, która okazała się skuteczna. Betaseron, Avonex® i Rebif są białkami i jako białka ulegają rozkładowi w żołądku i przewodzie pokarmowym. Produkty tego rozkładu mogą mieć taki skutek w stymulowaniu układu immunologicznego, że cząsteczka leku pozostanie nietknięta. W trakcie opracowywania są ustne i wziewne formy aplikowania interferonu. Copaxone jest syntetycznym polipeptydem (tak samo, jak białko), który nie ma związku z interferonami. Próba podawania Copaxone doustnie (zwana procesem Coral) została jednak zakończona z powodu braku pozytywnych rezultatów.
Mój lekarz zalecił mi, że zacznę terapię przy użyciu jednego z leków zawierających interferon (Betaseron, Avonex lub Rebif). Czytałem o tych substancjach w Internecie i słyszałem o grypopodobnych działaniach niepożądanych u osób, które miały doświadczenia z tymi lekami. Jestem niechętnie nastawiony do tego, bym miał rozpocząć przyjmowanie interferonu, bo nie chcę się czuć jeszcze gorzej, niż gdybym tego nie robił.
Internet jest przydatnym źródłem informacji na temat stwardnienia rozsianego oraz stanowi istotne forum wymiany poglądów dla ludzi zainteresowanych tym schorzeniem. Prawdopodobnie jest to jednak faktem, że ludzie mają tendencję do zgłaszania wyolbrzymionych skutków ubocznych i problemów częściej niż do dzielenia się pozytywnymi uczuciami. Oczywiście, że skutki uboczne w przypadku stosowania leków z interferonem występują. Spośród nich najbardziej powszechnymi są objawy grypopodobne, które występują jednak głównie w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia. Dla większości osób są one stosunkowo łagodne i mogą być wyeliminowane przez zastosowanie leku w małej dawce i stopniowe dochodzenie do pełnej dawki, a także poprzez zastrzyki stosowane w nocy oraz za pomocą drobnych leków przeciwbólowych, takich jak ibuprofen lub paracetamol.
U pacjentów biorących Betaseron i Rebif (które także są dostarczane przez wstrzyknięcie podskórne) również mogą wystąpić miejscowe reakcje alergiczne w miejscu wstrzyknięcia leku. Najczęściej ograniczają się one do występowaniem czerwonych plam na skórze, które niekiedy mogą charakteryzować się niewielkim bólem. Tylko rzadko pojawiają się bardziej ciężkie reakcje, które mogą oznaczać konieczność zatrzymania aplikowania leku. Do tej pory mieliśmy okazję zdobyć cenne doświadczenie w pracy z lekiem na przykładzie wielu tysięcy osób przyjmujących interferon. Ogólnie rzecz biorąc, dzięki odpowiedniemu podejściu i wsparciu ze strony lekarzy i pielęgniarek, pacjenci tolerują leki dobrze, dzięki czemu z łatwością mogą brać je nadal. Podsumowując, prawdopodobnie tylko koło piętnastu procent pacjentów musi przerwać leczenie wspomnianymi substancjami, a na pewno nie wszystkie z tych przypadków oznaczają wyeliminowanie leku ze względu na skutki uboczne.